|
رئيس هيأت مديره انجمن سينماداران: |
|
جاي ساخت سالن‌هاي جديد، سينماهاي فرسوده موجود را دريابيد |
به گزارش سايت انجمن سينماداران ايران:
رئيس هيأت مديره انجمن سينماداران ايران در نامه اي گلايه آميز از بي‌توجهي
به صنف سينماداران سخن گفت.
محمد قاصد اشرفي در اين نامه نوشته
است: «ابتدا انجمن سينماداران ايران برگزاري بيست و پنجمين جشنواره بين المللي
فيلم كودك و نوجوان را كه به شايستگي با نام صلح و دوستي با كودكان جهان، در
با ارزش ترين روز تاريخ اسلام (عيد غدير خم) متبرك شده است را به مسؤولين
سينمايي و تمامي كودكان جهان مخصوصاً كودكان سرزمينمان تبريك عرض نموده و
موفقيت و شادكامي را براي آنان آرزومنديم.
هرچند نااميدانه، اما آرزومنديم
محصولات توليد و اكران شده در اين دوره بتواند از يك سو در حين سرگرمي براي
كودكان، حس همذات پنداري در آنان را بيدار نموده و از سوئي ديگر موجب رشد
خلاقيت علمي و معنوي كودكان عزيزمان را فراهم نمايد.
بيش از يك دهه است كه سينماي كودك، با
وجود بهانه هاي غير موجه فعالان اين عرصه، زنده به گور شده است. آن هم در سال
هاي اوج سينماي كودك و اكران فيلم «كلاه قرمزي» كه لقب پربيننده ترين اثر
تاريخ سينماي ايران را رقم زد. متأسفانه به جاي كسب تجربه از چنين موفقيتي، بيش
از يك دهه است كه كودكانمان با آثاري كه به نام آنان توليد مي‌شود ولي هيچ
سنخيتي با محدوديت رده سني شان ندارد، از سينما دلزده شده و به آثار موفق در
ژانر كودك بيگانگان كه با بهترين دوبله نيز در اختيارشان قرار مي‌گيرد، مأنوس
شده و اوقات فراغتشان را نه در سينما، بلكه در خانه هايشان سپري مي‌كنند؛ اين،
زنگ خطري است كه دير يا زود اثرات مخرب آن در جامعه فاجعه بار خواهد بود.
گوئي بي توجهي و كم اهميت جلوه دادن
مسائل مهم در نزد مسؤولين محترم فرهنگي ـ هنري كشورمان در هر دوره اي، به
سينما ختم شده است.
چنانچه شاهد بوده‌ايم كه اين بي‌مهري
ها تنها در حوزه سينماي كودك مشهود نبوده است. بلكه در حوزه سينماداري به اوج
خود رسيده است.
انجمن سينماداران
ايران نيز از زمان تأسيس، هم در زمينه توليد و هم سينماداري (نمايش) فعاليت
مي‌كرد. اما در سي سال اخير در اثر عدم حمايت و بي توجهي مسئولان فرهنگي به
اين صنف، به ناچار در عملكردهايش با تغييرات اساسي مواجه شد و اجباراً از جرگه
توليد خارج گشت! به وضوح مي‌توان تأثيرات منفي اين كناره گيري سينماداران در
عرصه توليد را در آثار سينماي كشور از به اصطلاح فيلم فارسي ديروز به سوي فيلم
هاي بي محتوا و كم مخاطب امروز مشاهده نمود و امروزه سه دهه و اندي است، كه
سينماداران از حقوق اصليشان محروم گشته و كم كم به حاشيه رانده مي‌شوند. در
مجامع صنفي داخلي و خارجي از آنان دعوت نمي‌شود! در جشنواره‌هاي داخلي و خارجي
حضور ندارند! حتي در جشنواره نوباوه گان در اصفهان نيز همچون گذشته دعوت نشدند
و فقط از دور شادي كردند، بدون آنكه از چگونگي آثار توليد شده، آگاه شوند.
در حالي كه در زمان اكران، همه جا صحبت
از سالن هاي سينماست و با انواع تهمت ها و افتراها و به كار بردن الفاظ غير
حرفه‌اي سعي دارند تمام عدم موفقيت توليداتشان را بر دوش سينماداران مظلوم قرار
دهند و اين گونه از خود و بودجه هاي آنچناني شان ، سلب مسئوليت نمايند. حال
آنكه سينماداران در مقابل سرمايه‌گذاري عظيم فرهنگي شان از كمترين درآمدها
برخوردار بوده و متأسفانه در زمان رويارويي با مشكلاتشان، حتي گوش شنوايي هم
ندارند و با وجود درخواست هاي كتبي و شفاهي نيز، پشت درهاي بسته در انتظار وقت
حضوري با مسئولين سينمايي قرار دارند و چاره اي جز بيان آن در رسانه ها باقي
نمي‌ماند! هرچند اين عمل نيز از نظر يكي از مديران خوب سينماي مان لوث شده و
ديگر اعتباري ندارد. اما در شرايطي كه هيچ فرياد رسي وجود ندارد! همانند تيري
در تاريكي است!
چرا اين همه بي اعتنايي فقط به سالن
سينماست!؟ واقعاً نمي‌دانيم.
اما هر ساله شاهديم،
هر بودجه‌اي كه به نام سينما اختصاص مي‌يابد، تنها به كام توليد فيلم هاي
سفارشي و برگزاري انواع و اقسام جشنواره ها صرف مي‌شود و آنچه در تمام حمايت
ها فقط به صورت لفظي از آن ياد مي‌شود، فقط واژه سينماست...! كه سالن سينما
همواره از نام آن متبرك شده، نه از بودجه هاي هنگفت آن... اين روزها اوضاع
سينما، صداي دهلي است كه از دور خوش است. آنچنان كه به قول يكي از سينمادارها،
حتي فرزندانمان نيز از گفتن شغل پدرانشان شرمنده‌اند...!
در حالي كه در اكثر كشورها همچون فرانسه، بيش از يك سوم از بودجه سازمان ملي
سينمايي شان صرف بازسازي و تجهيز سالن هاي سينما مي‌شود و سينماداري يكي از
پردرآمدترين شغل هاي معتبر محسوب مي‌شود. در كشور ما عدم حمايت اصولي و
كارشناسانه، از حدود 570 سالن فعال گذشته، امروزه تقريباً به نصف اين رقم تقليل
يافته است و باز هم هر سال دريغ از پارسال! متأسفانه شاهديم به جاي بهبود
توليدات سينمايي و حفظ سالن هاي موجودمان در روياي ساخت سالن هاي جديد به سر
مي‌برند و به جاي استفاده بهينه از تجربيات اين صنف قديمي با چنان پيشينه اي،
در اثر بي مهري هاي مضاعف كم كم به حاشيه رانده مي‌شوند. بي شك چنانچه اين
روند همچنان ادامه يابد در آينده‌اي نه چندان دور فرزندان ما حتي با واژه سالن
سينما نيز بيگانه خواهند شد.»
|
منبع خبر:
روزنامه سينمايي باني فيلم |
|
آماده سازي و تنظيم خبر:
مدير سايت |
2 آذر 1390 |
|
