شرايط نگران كننده سالن هاي سينما باعث شده تا سينماهاي زيادي در سالهاي اخير
به دليل مشكلات مالي تعطيل شوند. در تهران به جز چند پرديس سينمايي وضعيت بقيه
سالن ها اصلاً جالب توجه نيست. در واقع بخش عمده اي از فروش فيلم ها حاصل گيشه
پرديس هايي چون آزادي و ملت و سينماهايي چون فرهنگ، استقلال و ايران است.
بسياري از سالن هاي كه در گذشته نه چندان دور مورد اقبال تماشاگران بوده اند
حالا خالي از مخاطب هستند كه در اين ميان مي توان به سينمايي چون قدس اشاره كرد
كه زماني يكي از سينماهاي مهم تهران بود اما چند سالي است كه دچار ريزش شديد
مخاطب شده است. در شهرستانها وضعيت وخيم تر از پايتخت است. نتيجه اين بحران،
تعطيلي سالن هاي سينما در تهران و شهرستانهاست. هر سال چند فيلم انگشت شمار
فروش نسبتاً معقولي دارند و مرهمي بر زخم هاي عميق سينماداران مي گذرند ولي
اغلب فيلم هاي اكران شده فاقد چنين ويژگي اي هستند و به همين دليل بسياري از
سينماداران حتي براي پرداخت حقوق پرسنل خود نيز به مشكل خورده اند. «باني فيلم»
در اين رابطه با تعدادي از كارشناسان و سينماداران گفتگو كرده است.
در سينمايي كه با بحران مخاطب مواجه است اولين جايي كه ضربه ميخورد
سالنهاي
سينماست
اميرحسين علمالهدي
درگفتگو با «باني فيلم» بيان داشت: قبل از هدفمند كردن يارانه
ها
(در نيمه دوم سال 89) ما هشدارهاي لازم را به متوليان دولت دهم داده بوديم و
البته به سياه
نمايي
و عوامل استكبار جهاني هم متهم شده بوديم كه چرا آينده را پيشبيني
ميكنيم!
بايد عرض كنم كه اتفاقاً همان پيشبيني
ما به وقوع پيوست. مشخصاً در سينمايي كه با بحران مخاطب مواجه است اولين جايي
كه ضربه ميخورد
سالن
هاي
سينمايي است. توليدكننده
ها نهايتاً يا توليد نميكنند
و شغل ديگري را انتخاب ميكنند
يا اينكه در مديوم
هاي ديگر (مثل تلويزيون، نمايش خانگي
و...) وارد كار ميشوند.
در 34 سال گذشته تقريباً ميتوان
گفت توليدكنندهاي
نبوده كه دچار ورشكستگي شود چون عمدتاً اين دوستان سود را در مرحله توليد ميبينند
پس جز در موارد معدود توليدكننده ورشكسته نداشتيم، اما متأسفانه بعد از انقلاب
حدود 300 سينما تعطيل شد. 300 سينما به معناي 300 مكان جغرافيايي است و كاملاً
ميتوان
گفت بعد از انقلاب كه در حدود 450 سينما وجود داشته تقريباً 300 سينما به طور
كامل بسته شده و اين به معناي ورشكستگي كامل در اين حوزه است. در هر فعاليتي
وقتي قسمت عمده آن از فعاليت خارج شود
انتظار اينكه سرمايهگذاران
بخش خصوصي يا عمومي وارد سالنسازي
شوند انتظار بيهودهاي
است. در اينجا باز بايد سپاسگزار شهرداري بود كه در چند سال گذشته تعدادي سينما
ساخت و در اختيار ناوگان سينمايي گذاشت و همچنين از اقدامات مثبت سينما شهر در
اين خصوص.
علمالهدي
ادامه داد: سينماي ايران با بحران
هاي ريشهاي
زيادي دست به گريبان است. نخست اينكه تا زماني كه رگ تنفس سالن
هاي
سينمايي به توليدات غير كيفي سينماي ايران متصل است ما با همين وضعيت مواجهيم.
دوم تا زماني كه سينماهاي كشور نتوانند به حق انتخاب مخاطب واكنش مثبت نشان
دهند دچار همين وضعيت هستيم. سوم حدود 40 درصد از ظرفيت نمايشي سينماهاي كشور
بايد در اختيار فيلم خارجي باشد. چهارم سالنهاي
سينمايي به جز نمايش فيلم بايد اجازه داشته باشند ما بقي فعاليت
هاي
فرهنگي ـ هنري و حتي آموزشي را در سالن
هاي
سينمايي شان اجرا كنند كه بتوانند منافع اقتصادي براي نگه
داشتن
سالن سينماييشان
را تأمين كنند پنجم اينكه تغيير در سازمان و كار حوزه نمايش، مجموعه قوانين و
مقررات جز اولويت
هاست
و شورايي به نام شوراي صنفي نمايش كه در حال حاضر به عنوان يك بازوي بازدارنده
در حوزه نمايش است بايد منحل شود و ساز و كار بازار عرضه و تقاضا جايگزين شود.
ششم دولت در كوتاه ترين مدت بايد خسارت
هاي
وارده را كه جهت هدفمند كردن يارانهها
به سالن
هاي
سينمايي وارد شده را پوشش دهد. اينها در كل اولويت
هايي است كه بايد در كوتاه ترين مدت اتفاق بيفتد. در غير
اين صورت سير تعطيلي سالن
هاي
سينما ادامه خواهد داشت. ضمن اينكه با همين وضعيت سالن
هاي
سينمايي موجود ما در سال حدود 150 فيلم لازم داريم كه از اين تعداد حدود 50 ـ40
تاي آنها بايد فيلم ايراني باشند و باقي فيلمهاي
خارجي تا سالن سينمايي بتوانند به حداقل گردش اقتصادي خودشان اهتمام ويژه داشته
باشند.
كيفيت پايين فيلمها
سالن
هاي
سينما را از رونق مياندازد
سيد جمال ساداتيان ضمن بيان اين مطلب كه مشكل اساسي در اين امر نبود فيلم خوب
است، به «باني فيلم» گفت: وقتي هر از چند گاهي فيلمي اكران ميشود
كه با مردم ارتباط خوبي برقرار ميكند
عليرغم اينكه برخي از سالن
هاي
سينما استاندارد نيست ولي باز مردم ميروند
و آن را در همين سالنهاي
مخروبه و غير استاندارد تماشا ميكنند.
پس نتيجه ميگيريم
كه در درجه اول كيفيت پايين فيلمهاست
كه سالنهاي
سينما را از رونق مياندازد.
بايد فيلم خوب ساخته شود، سالن خوب ساخته شود تا مخاطب علاقمند به سينما رفتن
شود.
ساداتيان افزود: متأسفانه از آنجا كه در حوزه توليد دخالت ميشود
و سوژه
ها
نيز براي مردم جذاب نيست رابطه عرضه و تقاضا به هم خورده. از اين جهت گردش
اقتصادي يك فيلم كه سالانه حداقل بايد 10 ماه در سال فعال باشد متأسفانه بالعكس
شده. مثلاً شايد 1 سالن در سال 2 ماه رونق دارد و 10 ماه بي
رونق.
بنابراين اين روند باعث ميشود
كه دخل و خرج سينماها با هم برابري نكند و به همين دليل سينمادار ترجيح ميدهد
سينمايش را تعطيل كند. به نظرم بايد اراده
اي
در دولت
هاي بعدي به وجود بيايد كه سالن
هاي قديمي را بازسازي اساسي كند و همچنين سالنهاي
جديد ساخته شود. الان حتي در تهران بخش اعظم گردش اقتصادي يك فيلم روي همين چند
پرديس سينمايي خوبي است كه مردم به لحاظ ظاهري با آن ارتباط برقرار كردهاند
و مسلماً ترجيح ميدهند
فيلمي كه ميپسندند
را در آنجا تماشا كنند.
در صورت ادامه روند موجود بيش از 50 درصد سينماها تا پايان سال جاري تعطيل ميشوند
محمد متوسلاني در خصوص تعطيلي سينما «آزادي» شهر بابل به «باني فيلم» گفت:
سينماي ما (در كل اغلب سينماها) بازدهي اقتصادي چنداني ندارد. هزينه كاركنان
سينما، بدهكاري به صاحبان فيلم و... همگي از جمله عواملي بودند كه ما درگير
آنها بوديم. ضمن اينكه لامپ دستگاه ديجيتال هم سوخته بود و هزينه خريد دوباره
آن بسيار بالا بود.
وي ادامه داد: در جواب پيگيري
هاي
ما آقاياني كه آن موقع اواخر دوره كاريشان
بود بالاخره با امروز و فردا كردن بودجه لازم را به ما ندادند و ما مجبور به
تعطيلي سينما شديم. نماينده كاركنان سينما و مدير سينما از من خواستند كه لامپ
را با هزينه خودشان خريداري كنند تا گروه جديد بر سر كار بيايند و تكليف روشن
شود. به هر حال لامپ دستگاه ديجيتال خريداري شد و ما سينما را براي عيد فطر باز
كرديم. در حال حاضر هم منتظريم كه ببينيم مسؤول جديد كيست. اگر همين روند ادامه
يابد كه به طور كلي سينما را ميبنديم
ولي اگر روند ديگري باشد و فكري به حال سينماي ما كنند ميتوانيم
سينما را بازنگه داريم چون فروش فيلمها
جوابگوي مخارج سينما نيست. در كل ادامه وضعيت موجود به نفع هيچ سينمايي نيست و
پيشبيني
ميكنم
در اين صورت بيش از 50 درصد سينماها تا پايان امسال تعطيل شوند.
منبع
خبر:
بانی فیلم آنلاین |
آماده سازي و تنظيم خبر:
مدير سايت | 21
شهریور ماه 1392 |
|