بانی فیلم آنلاین: گروه سینمای ایران - ساناز قنبري: خاموش شدن چراغ
سينماها در شهرستانها يکي از اتفاقات تلخي بوده که در يک دهه اخير مکرر شاهد آن
بوده ايم. از اوايل دهه هشتاد تعطيلي سالن هاي سينما در شهرستانها شدت گرفت و
تعداد زيادي از سينماها در نقاط مختلف کشورمان دچار اين معضل شدند. ريزش
مخاطبان سينما و از سوي ديگر فرسودگي بسياري از سالن ها باعث شده، اين سينماها
به سالن هايي متروکه مبدل شوند. توجه به بازسازي سالن هاي سينما توسط موسسه
سينماشهر گامي در جهت تغيير شرايط حاکم بر سينماها بود و اين اقدام تا اندازه
اي توانست شرايط حاکم بر سالن هاي سينما در شهرستان ها را بهبود بخشد. هر چند
اين اقدام هم حاشيه هايي را به همراه داشت. تعدادي از سينماها براي انجام
بازسازي تسهيلاتي از بانک ها گرفتند. ولي نتوانستند اقساطشان را پرداخت کنند.
هم اکنون اين سينماها که اغلبشان هم در شهرستانها واقع شده اند، در معرض مزايده
از سوي بانک ها قرار دارند. هر چند وزارت ارشاد در اين زمينه به سينماداران قول
مساعد داده ولي ظاهراً هنوز اقدامي براي رفع اين مشکل صورت نگرفته است.
يکي از مشکلات سينماداران شهرستاني در اختيار گرفتن نسخه 35 ميليمتري فيلم ها
براي اکران بود. در حال حاضر با تجهيز سالن هاي سينما به امکانات ديجيتال اين
مشکل تا حد زيادي مرتفع شده است. براي بررسي مشکلات سينماها در شهرستانها با
رئيس انجمن سينماداران و تعدادي از مديران سالن هاي سينما گفتگو کرده ايم.
رئيس انجمن سينماداران:
مجلس بايد براي سينماهاي فرسوده رديف بودجه در نظر بگيرد
محمد قاصد اشرفي مشكل اصلي سينماها را عدم كيفيت فيلم ها دانست و به «باني
فيلم» گفت: سالن هاي سينما در شهرستانهاي مختلف با توجه به موقعيت شهري و مكاني
شان مشكلات خاص به خودشان را دارا هستند، اما مشكل كلي سينماها در تهران و
شهرستان فيلم است. اگر فيلم از كيفيت لازم برخوردار باشد مخاطب را به سينماها
مي كشاند و عمده مشكل سينماها كه همان وضعيت اقتصادي سالن هاست حل مي شود.
رئيس هيأت مديره انجمن سينماداران ادامه داد: در گذشته كپي 35 فيلم ها از
طرف دفاتر پخش براي اكران به شهرستانها ارسال مي شد. خيلي از سينماهاي شهرستان
به دليل وضعيت بد اقتصادي نمي توانستند فيلم هاي روز را همزمان با تهران اكران
كنند و چند ماه بعد فيلم به دستشان مي رسيد. از آنطرف
CD
هاي قاچاق زودتر از فيلم هاي سينمايي به شهرستانها مي رسيد و بنابراين باعث عدم
استقبال مخاطب از فيلم هاي روي پرده مي شد. اين مسئله يكي از عمده معضلات سينما
در شهرستانها بود كه با توجه به ديجيتالي شدن سينماها در سال جاري مرتفع گرديد.
در حال حاضر فيلم ها در تهران و شهرستان ها همزمان روي پرده مي روند و آمار
فروش در شهرستان ها هم نسبت به سابق بالاتر رفته.
خوشبختانه اكران فيلم هايي نظير «شهر موش ها 2»، «آتش بس 2» و... باعث شد كه
امسال سينماهاي تهران و شهرستان ها رونقي دوباره بگيرند، اما در خصوص سالن هاي
سينما همچنان ما از مشكل فرسودگي سالن ها رنج مي بريم. حدود 95 درصد از
سينماهاي ما نزديك 50-40 سال پيش احداث شدند و عمر مفيدشان را پشت سر گذاشته
اند.
اين سينماها نياز به بازسازي و مرمت دارند و قطعاً مسؤولان ذيربط بايد نسبت به
سينماها نگاهي فرهنگي داشته باشند كه يكي پس از ديگري رو به تعطيلي نروند. به
نظرم در مجلس بايد رديف بودجه اي براي سينماهاي فرسوده در نظر گرفته شود و سالن
ها به ترتيب اولويت شهرستان ها مورد بازسازي قرار بگيرند. مسلماً سينماهاي
قديمي از امكانات رفاهي عقب هستند و تقاضايي كه من از مسئولان دارم اين است كه
سينما را به عنوان يك مكان عمومي نگاه كنند. سالن هاي سينما نيز مانند پارك ها،
كتابخانه ها و... يكي از اماكن عمومي است كه هم به لحاظ فرهنگي و هم به لحاظ
تفريحي به نحوي شايسته مي توانند اوقات فراغت مردم را پر كنند.
مدير سينما ماندانا بيان داشت: از بين 100-90 فيلم توليدي در سال حدود تنها 8-7
فيلم در جذب مخاطب مؤثر عمل مي كنند كه قطعاً اين تعداد فيلم نمي توانند درآمد
مالي يك سال را براي مالكان سينما در جهت تأمين نيازهاي سينما فراهم آورند.
بنابراين ما دچار كمبود بودجه هستيم كه اين كمبود بودجه باعث ميشود نتوانيم
امكانات رفاهي در اختيار مخاطبان قرار دهيم. همين امر يكي از دلايل فاصله گرفتن
مردم از سالن هاي سينماست. اگر شهرداري ها، استانداري ها، مسؤولان فرهنگي و...
به اين نتيجه برسند كه در شرايطي كه انواع و اقسام وسايل ارتباط جمعي (ماهواره،
فضاي مجازي و...) مردم را احاطه كرده، شهرهاي ما نياز به سالن هاي مجهز سينما
دارند حتماً به ياري آنها خواهند آمد.
وي خاطرنشان ساخت: اميدوارم بودجه كافي براي رسيدگي به سالن ها در اختيار
سازمان سينمايي و متعاقباً از طريق سازمان سينمايي در اختيار مؤسسه سينما شهر
قرار گيرد. مؤسسه سينما شهر در جهت بازسازي سالن ها بسيار فعال بوده و اتفاقاً
از هر سالني كه بازسازي نموده نتيجه خوبي هم گرفته، اما قطعاً اين مؤسسه به
اندازه كافي براي بازسازي تمام سينماها بودجه ندارد و طبق اولويت اين كار را
انجام مي دهد كه زمان بر است و اگر سرمايه داران ببينند كه سالن هاي موجود به
سوددهي رسيدند، به تدريج تشويق به سرمايه گذاري در سالن سازي و پرديس هاي
سينمايي مي شوند.
قاصد اشرافي بيان داشت: در حال حاضر ما 5 درصد عوارض شهرداري، 8 درصد ماليات
ارزش افزوده و نزديك به 1 درصد حق طبع بليت مي دهيم. به عبارت ديگر
14
درصد از فروشمان را به دولت واگذار مي كنيم. اين با هزينه هايي است كه دولت
نبايد از ما بگيرد. بعد از انتخابي كه در انجمن سينماداران صورت گرفت، در اولين
جلسه اي كه با مسئولان داشتيم خواسته هايمان را به روشني بيان كرديم. از
مهمترين خواسته هاي ما اين است كه سالن هاي سينما كه سالهاست وزارت ارشاد آنها
را فرهنگي اعلام كرده دوباره تجاري شوند و شهرداري و شوراي شهر به 50 درصد از
سالن هاي موجودي كه از ملك هاي با ارزشي برخوردارند اجازه دهند كه به تجاري
تبديل شود تا از درآمد محل تجاري بتوانند هزينه نگهداري و تجهيز سالن هاي سينما
را انجام داد. واقعيت اين است كه سينماهاي فرسوده به دليل عدم امكانات رفاهي
مخاطبان خودشان را به تدريج از دست مي دهند. ما بايد تمام سينماها را به حداقل
استاندارد برسانيم.
محمد متوسلاني مالک سينما آزادي بابل:
چند فيلم هاي پرفروش براي سراسر سال كفايت نمي كنند
محمد متوسلاني کارگردان و بازيگر قديمي سينما و صاحب سينما آزادي شهرستان بابل-
به «باني فيلم» گفت: مشكل اصلي سينماها در تهران و شهرستان ها فيلم مناسب است.
باقي مشكلات فرعي است، از جمله اينكه در شهرستان ها به دليل دوري از مركز اگر
در دستگاه هاي الكترونيك مشكلي پيدا شد متخصصان حاضر نيستند كه آن را تعمير
كنند.
وي افزود: سينماشهر طي اين چند سال در جهت بازسازي تمام سالن هاي سينما از جمله
سينماي ما (حدود 6 سال پيش) بسيار كوشيد. منتها به قدري فيلم ها فاقد كشش لازم
بودند كه مخاطب استقبالي از سينما به عمل نمي آورد. به همين دليل از 4 سينماي
شهرستان بابل، فعلاً تنها سينماي ما باقي مانده. با وجود تك سينما بودن در بابل
تا قبل از اكران «شهر موش ها 2» فيلمي نبود كه بتواند چرخ سينما را بچرخاند.
بازيگر «گناهكاران» خاطرنشان ساخت: سينما در عين اينكه مخارج خودش را تأمين مي
كند بايد به نسبت سرمايه گذاري بازده هم داشته باشد كه ما طي اين سالها
نداشتيم. البته قطعاً سينماهاي مراكز استان مثل مشهد، اصفهان، تبريز، رشت از
فروش بالاتري نسبت به شهرهاي كوچك برخوردارند.
متوسلاني توقعاتش از مسئولان مربوطه را اينگونه بيان كرد: مسؤولان ذيربط بايد
درك درستي از حمايت كردن سالن هاي سينما داشته باشند. وقتي در سينماها را مي
بنديم، تازه مي آيند و مي پرسند چرا بستي؟ واقعاً جاي سؤال ندارد! چون دخل و
خرج مان با هم جور در نمي آيد. چرخ سينما از گيشه آن مي چرخد. وقتي گيشه
سينماها كساد است، چطور مي شود در آن را باز گذاشت؟ چطور مي شود در سينمايي بي
مخاطب را باز گذاشت و از كنار آن هزينه هاي جاري سينما و حقوق كارمندان را
تأمين كرد؟ فيلم هاي پرفروش مقطعي مثل «شهر موش ها 2»، «آتش بس 2» و... كه براي
سراسر سال كفايت نمي كنند. سينمايي كه بالفرض روزانه 450 هزار تومان مي فروشد،
مي تواند تنها هزينه هاي خودش (اعم از آب، برق، حقوق كارمندان و...) را پرداخت
كند. حال سينمايي كه روزانه 130، 180، 200 هزار تومان مي فروشد چه كار بايد
بكند؟ وقتي ما درآمد نداريم، چرا بايد ماليات بدهيم؟ وقتي پول صاحب فيلم و
كارگرمان را نداريم بدهيم، چگونه ماليات بدهيم؟ مسكن هاي مقطعي مانند پرداخت
پول برق در یک نوبت يا... هيچ دردي را دوا نمي كند. بايد براي سينما راهكاري
اساسي انديشيد. در گذشته از آنجا كه سينما ها رونق اقتصادي خوبي داشت سرمايه
گذار براي سالن سازي بسيار بود، اما الان به گونه اي شده كه همه به فكر اين
هستند كه چگونه از سينماداري خلاص شوند. بايد شرايط براي سينماداري مهيا شود.
چون در صورت بهبود شرايط سرمايه گذار در اين رابطه كم نيست.
مدير سينما قدس اردبيل:
با فيلم هاي تکراري و يکنواخت کسي به سينما نمي آيد
ساسان ابي زاده- مدير سينما قدس شهرستان اردبيل- وضعيت كلي سينما در شهرستانها
را نامناسب دانست و به «باني فيلم» گفت: مشكل اصلي سينماها، تكراري بودن تم
فيلم هاست.
وي ادامه داد: قبلاً وقتي اداره كل نظارت و ارزشيابي 2 سال
براي فيلمي پروانه نمايش صادر مي كرد، يعني دو سال انحصاراً فيلم را در اختيار
سينماها قرار مي داد و هيچ مكان ديگري اجازه پخش يا كپي
CD
آن را نداشت، اما در حال حاضر با وجود ثابت ماندن همين دو سال بعد از دو ماه
CD
يا
DVD
فيلم در تمام شهر پخش مي شود يا اينكه بلافاصله در تلويزيون شاهد پخش فيلم هاي
سينمايي هستيم. بارها شاهد بوده ام كه وقتي فيلم سر در سينماها را تغيير مي
دهيم اشخاصي كه از كنار سينما مي گذرند، مي گويند دو ماه ديگر كه
DVD
بيرون آمد هزار تومان مي دهيم و آن را مي بينيم. مسئولان بايد فيلم را حداقل 2
سال فقط در سينماها اكران كنند و بعد در هر جايي كه خواستند پخش اش كنند.
ابي زاده خاطر نشان ساخت: 60 سال است كه خانوادگي در اين حرفه مشغول به كار
هستيم و بنابراين فرق فيلم با تله فيلم را به خوبي متوجه مي شوم. اين فيلم هايي
که در حال حاضر در سينماهاي ما اکران مي شوند تله فيلم هستند. همين مسئله باعث
شده که چه در تهران و چه در شهرستانها ريزش مخاطب داشته باشيم. وي درباره
وضعيت سالن سينما «قدس» اردبيل بيان داشت: يک بار سينمايمان را بازسازي کرديم،
اما صندلي هاي کل سينماهاي اردبيل فرسوده است و نياز به تعويض دارد. البته ديده
ام زمان هايي را که مخاطب روي همين صندلي هاي فرسوده نشسته يا حتي ايستاده و
فيلم را تماشا کرده. پس مخاطب فيلم خوب را در هر شرايطي نگاه مي کند. مخاطب
هزينه مي کند که فيلم ببيند. چون خوراک سينما فيلم است. از ديگر مشکلات سينماها
عدم اکران فيلم هاي خارجي است. قبلاً بنياد فارابي متولي اين مسئله بود و
استقبال بسيار خوبي هم از آن مي شد. در حال حاضر فيلمسازان ما خودشان با خودشان
رقابت مي کنند. اگر اجازه دهند که 25 ـ 20 درصد از اکران سالانه ما به فيلم
خارجي تعلق گيرد، قطعاً کمک موثري خواهد بود به رونق سينماها. وضعيت سينماها
نابسامان و کساد است.
اگر بخواهند همين رويه را ادامه دهند همين دو سينمايي هم که در اردبيل باقي
مانده بسته مي شود. طبق آمار موجود فروش سينماها در 6 ماه اول سال 93 برابر با
تمام سال 92 است، اين آمار البته در مورد پرديس ها و سينماهاي تهران اطلاق مي
شود و داستان در شهرستانها چيز ديگري است. امکانات رفاهي سينماهاي شهرستان
بسيار ضعيف است. البته سينماشهر حرکت بسيار مثبتي را تحت عنوان ديجيتالي کردن
سينماها انجام داد که کمک موثري بود در جهت ارتقا صدا و تصوير فيلم هاي در حال
اکران است.
ابي زاده در مورد وضعيت اقتصادي سالن هاي سينما خاطرنشان ساخت: دخل و خرج
سينماهاي ما به سختي تأمين مي شود. سال 92 را که حتي پول برق سينما را هم از
جيب خودم پرداخت کردم.
مدير سينما استقلال خرم آباد:
سينماي ايران با «شهر موش ها» متحول نمي شود
اکبر بزرگمهر ـ مدير سينما استقلال شهرستان خرم آباد ـ به «باني فيلم»
گفت: حدود 25 سال است که سينمادار هستم. سينما از سال 78 به دليل کيفيت پايين
فيلم ها، گسترش ماهواره ها، پخش نابجاي
DVD
فيلم ها و... با ريزش مخاطب مواجه گرديد. طي نظرسنجي که از مردم اين استان به
عمل آمد مردم خواهان اکران فيلم هاي روز همزمان با تهران و فيلم هاي اکشن
بودند. در گذشته سازمان ها و نهادهاي مختلف سالن هاي سينما را براي برگزاري
مراسم و همايش ها اجاره مي کردند و همين امر کمکي بود به سالن هاي سينما که
متاسفانه امروز ديگر از آن هم خبري نيست. مدارس و مراکز مربوطه دانش آموزان را
به دليل عدم بودجه به ديدن فيلمي مثل «شهر موش ها» هم نمي آورند و سينما
استقلال خرم آباد با کمک درصدي حوزه هنري حقوق کارمندانش را به سختي پرداخت مي
کند.
وي ادامه داد: قبل از انقلاب 4 سالن سينما در خرم آباد داشتيم که 2 سالن آن
بزرگترين و بهترين سينماهاي غرب کشور بودند و الان تنها سينما استقلال را در
اين شهر داريم که 4 سال پيش تغيير کاربري داديم و آن را تبديل به 2 سالن کرديم
که با اين وجود باز هم با کمبود مخاطب روبه رو هستيم. متأسفانه در کشور ما برخي
بي اطلاع از صنعت سينما خودشان را به اين هنر - صنعت وصله کرده اند و ظاهراً
دست بردار هم نيستند. آنها تصميمات عجيب غريبي در مورد فيلم ها و سينما مي
گيرند که نتيجه اش در درازمدت نابودي سينماست.
بزرگمهر بيان داشت: سينماي ما بازسازي و ديجيتالي شد، اما اين بازسازي هيچ
تأثيري در افزايش مخاطب نداشت. چون نوع و سوژه فيلم است که مخاطب را جذب مي
کند، نه سالن. سرمايه گذاران بخش خصوصي ديگر انگيزه و دليلي براي سالن سازي
ندارند. حق هم دارند. چرا در جايي سرمايه گذاري کنند که هيچ سودآوري برايشان
ندارد. دولت بايد ما را حمايت کند. همانطور که ورزش و... را حمايت مي کند. چرا
ما بايد با چنگ و دندان سينماهايمان را حفظ کنيم؟ بنابر گفته امام خميني «ما با
سينما مخالف نيستيم بلکه با فحشا مخالفيم و سينما يکي از مظاهر تمدن است که
بايد در خدمت مردم باشد و بايد در حفظ و نگهداري آن کوشش کرد». واقعاً چه کوششي
کرديم؟ آقايان که دارند به سينما انگ مسائل ديگري را مي زنند! اصلاً توجه نمي
کنند که سينما تغيير کرده. مسئولان، روحانيون و... بايد در جهت فرهنگ سينما
رفتن و فيلم ديدن مردم بکوشند.
قطعاً کمک به رشد فرهنگ و هنر کمکي است در جهت اعتلاي آينده کشور.
وي اظهار داشت: عمده جوان هاي امروزي فعال در حوزه سينما با پيشکسوتان اين عرصه
مشاوره نمي کنند و ساز خودشان را مي زنند. سينماي ايران با ساز اين عده نمي
چرخد. سينماي ما با «شهر موش ها» متحول نمي شود. سينما را بايد از نو ساخت. اگر
سينما تعطيل شود کارگردان، سينمادار، بازيگر، کارمند سينما و... نيز بيکار مي
شوند. نبايد بگذاريم چرخ سينما از حرکت بايستد. ساندويچ فروش هاي اطراف سينما
هم از طريق همين سينماست كه کسب درآمد مي کنند.
بزرگمهر تصريح کرد: سينماي ما 2 سالن دارد. چرا بايد هر 2 سالن ما فيلم ايراني
اکران کند؟ مخاطب داريم که طالب ديدن فيلم خارجي در سينماهاست. چرا نبايد فيلم
خارجي اکران کنيم؟ در نهايت از مسئولان برگزار کننده فيلم کودک و نوجوان نيز
گله مند هستم. به دليل اينکه به نظرم اين جشنواره بايد هر سال در يک مرکز استان
برگزار شود و همچنين نبايد بين کودکان استان هاي مختلف تبعيض قائل شد. فيلم هاي
به روز و جديد را در اصفهان به اکران گذاشتند، در صورتي که در استان ما فيلم
هاي کودک دهه 60 را به نمايش در مي آورند. انجام اين کارها توهيني است به شعور
کودکان و بزرگسالان استان هاي مختلف. کودکان اين سرزمين هيچ تفاوتي با هم
ندارند.
|
منبع خبر:
بانی فیلم آنلاین |
|
آماده سازي و تنظيم خبر:
مدير سايت | 20 مهر
ماه
1393 |
|
