سینمایی که بعد از 31 سال تعطیلی در نهایت تخریب شد، تبدیل به مجتمعی تجاری -
فرهنگی می شود. تخریب سینما فلور، سینمای قدیمی تهران به نوعی پرونده سینماهای
متروکه پایتخت را می گشاید. سینماهایی که روزگاری تماشاگران پرتعداد داشتند به
مرور خلوت و خلوت تر شدند و در نهایت به انتهای خط رسیدند.
سینما فلور که در سال 1316 به نام سینما روشن شناخته می شد در خیابان ولیعصر
حدفاصل امیریه و چهاراه گمرگ تاسیس شد. این سینما سال ها با درجه کیفی دو به
فعالیتش ادامه داد و در اوایل دهه 60 به «گل» تغییر نام و در آذر 1363 به دلیل
عدم ایمنی ساختمان به دستور محمد مهدی حیدریان مسئول وقت اداره نظارت و
ارزشیابی تعطیل شد.
بسیاری از سینماهای قدیمی که تعدادشان هم زیاد است به
همین سرنوشت دچار شدند و وضعیت شان بلاتکلیف مانده است. سینماهایی که نه پاساژ
شده اند و نه دیگر محلی برای تماشای فیلم هستند. سینماهایی که فروریختن شان به
معنای فروریختن خاطرات و رویاهای چند نسل سینمارو است. کسی انتظار ندارد
سینماهای لاله زار دوباره راه اندازی شوند. هر عقل سلیمی متوجه این نکته هست که
موقعیت جغرافیایی این خیابان قدیمی تهران اجازه نمی دهد سینماهای متروکه اش
احیا شوند. البته این نباید به معنای رها کردن این سالن های خاطره انگیز باشد؛
اما ناصر مجدبیگدلی مالک سینما فلور گفت: «مالک زمین سینما فلور، تصمیم گرفته
ساختمان را تخریب و سینما را بازسازی کند، اما تخریب سینما باعث آسیب دیدن
وسایل سینما شده و آپارات و دیگر ابزار از بین رفته اند.» تقریبا تمام پردیس
هایی که در سال های اخیر ساخته اند مراکزی تجاری - فرهنگی هستند. اتفاقی که
باعث می شود اختصاص چند سالن سینما در یک مجتمع مقرون به صرفه باشد. می توان
این اتفاق را به فال نیک گرفت و امیدوار بود تصمیم به احیای سینما فلور، قصه
تلخ سینماهای قدیمی تهران را کمی تعدیل کند. سینما فلور در دهه 40 یکی از
مهمترین سالن های تهران بود که جزو گروه سینماهای متحده محسوب می شد.
سینماهایی که تبدیل به انبار شده اند
عبدالله علیخانی پخش کننده و تهیه کننده قدیمی، اطلاعات زیادی درباره سینماهای
قدیمی پایتخت دارد و به نکات جالبی اشاره می کند: برخی سینماهای قدیمی زمین شان
برای یک نفر است و ساختمانش برای یک نفر دیگر، بعضی مواقع مالک، زمین را فقط
برای ساخت سینما اجاره می دهد مانند سینما فلور، اما در برخی موارد، مستاجر در
قرارداد قید می کند که می تواند هر تصمیمی می خواهد برای استفاده از آن زمین
بگیرد و در واقع تغییر کاربری دهد، مانند سینما سارا. در رابطه با سینما فلور
هم، مالک زمین تصمیم به تخریب آن گرفته است.
تعداد سینماهای بدون استفاده که تکلیف شان معلوم نیست روز به روز بیش تر می
شود، سالن هایی که فرسوده شده اند و تماشاگر علاقه مند به تماشای فیلم در آن
نیست. در چنین شرایطی سالن ها دچار ریزش تماشاگر می شوند و در نهایت سینماداران
متضرر می شوند. علت این که برای بسیاری از سینماهای قدیمی اتفاق مثبتی نمی افتد
و به حال خود رها شده اند این است که اکثر آن ها به عنوان مکان فرهنگی ثبت شده
اند و این یعنی افت قیمت زمین. این در حالی است که همیشه سینماها را در بهترین
منطقه شهر می سازند و طبیعتا زمین آن گران است. سینمایی که با این شرایط ساخته
می شود عنوان ملک تجاری دارد. به طور مثال سینما قدس که جزو سینماهای قدیمی
است، صاحبش به قیمت روز، پول داده و این زمین تجاری را خریده و حالا شهرداری می
گوید این زمین فرهنگی است. چگونه است که سینمایی که تا سال 65-64 تجاری بوده
حالا تبدیل به ملکی فرهنگی شده؟
با این وجود وزارت ارشاد به برخی سینماهای قدیمی اجازه تغییر کاربری داده، این
در حالی است که اگر سینماداری بخواهد سینمایش را که به طور مثال پنج میلیارد
ارزش دارد تغییر کاربری بدهد یا بخواهد سینما را تخریب و بازسازی کند؛ مسئولان
می گویند باید بر اساس قوانین شهرداری چهار میلیارد پرداخت کنی. در چنین شرایطی
سینماداران ترجیح می دهند که سینمایشان متروکه و بدون استفاده بماند تا این که
ضرر کنند.
فقط چهار یا پنج سینما، قبل از انقلاب تبدیل به پاساژ و حسینیه شده اند و بقیه
بعد از انقلاب بسته شده و بلاتکلیف مانده اند. بسیاری از همین سینماها تبدیل به
انبار موش شده اند و کسی هم چاره ای برای شان نمی اندیشد، چرا که صاحبان شان یا
فوت کرده اند یا پیر شده اند و نمی توانند پیگیر احیای سینمای شان باشند.
سینماداری که سال ها عمرش را در عرصه سینما گذاشته، چرا باید برای بازسازی
سینما دچار ضرر شود؟ اگر بخواهد با همان سالن های فرسوده و بدون امکانات، چراغ
سینمایش را روشن نگه دارد باید ضرر و زیان بدهد و تمام هزینه ها را از جیب خود
پرداخت کند. طبیعتا مخاطبان، مجتمع ها و پردیس های سینمایی جدید را به سالن های
فرسوده ترجیح میدهند، چرا که در کنار خرید از مراکز تجاری می توانند به تماشای
فیلم بروند. در گذشته لاله زار کارکرد مجتمع های فرهنگی - تجاری کنونی را داشت.
در حاشیه شهر سینما وجود نداشت و لاله زار به عنوان منطقه ای در مرکز شهر، محل
تفریح و خرید مردم بود.
|
منبع خبر:
سایت سینمایی سی نت |
|
آماده سازي و تنظيم خبر:
مدير سايت | 18 مهر ماه 1394 |
|
